ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΠΕΡΟΠΙΤΑ

ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΠΕΡΌΠΙΤΑ!! ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΉ, ΜΟΝΑΔΙΚΉ!!!
Υλικά:
πιπεριές διάφορες,
κολοκυθάκια,
φέτα,
ανθότυρο,
γραβιέρα,
λάδι 1 ποτηράκι του κρασιού,
πιπέρι και λίγο αλάτι,
1 σφηνάκι σιμιγδάλι ότι να'ναι,
1 μεγάλο Ζακυνθινό κρεμμύδι,
δυόσμο, άνηθο, μαϊντανό από λίγο το καθένα.
Σουσάμι.
 
ΦΎΛΛΟ Υλικά:
μισό κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 χαρτάκι μαγιά,
1 κ.γ.κοφτό αλάτι,
1 κ.γ.ζάχαρη,
1 σφηνάκι λάδι,
νερό τρία τέταρτα του ποτηριού.
 
Ξεκινάμε από το ιδιαίτερο φύλλο.
Σε λεκάνη ρίχνουμε το νερό ελαφρά χλιαρό, την ζάχαρη, την μαγιά, το αλάτι και το λάδι.
Ανακατεύω στην αρχή με το σύρμα να λιώσουν.
Μετά σιγά σιγά ριχνω το αλεύρι.
Στο τέλος ζυμωνω με το χέρι, ίσως χρειαστεί λίγο αλευράκι ή λίγο νεράκι.
Φτιάχνω μια μπάλα με το ζυμάρι ούτε σκληρό ούτε μαλακό.
Το σκεπαζω με μεμβράνη και αφήνω 1 ώρα.
Μετά ζυμώνω λίγο να ξεφουσκώσει.
Φτιάχνω 4 μπαλάκια 2 μικρά 2 πιο μεγάλα και τα ανοίγω φύλλα.
Σε κατσαρόλα ρίχνω λίγο λαδάκι 1 σφηνάκι και το κρεμμύδι κομμένο λεπτές ροδέλες.
Σωτάρω να μαραθεί και μετά ρίχνω τα κολοκυθάκια τριμμένα στο χοντρό του τρίφτη.
Τα ρίχνω και αυτά μέσα καθώς και τις πιπεριές κομμένες μικρές ροδέλες.
Ανακατεύω ώσπου να μην υπάρχει καθόλου υγρό.
Αφήνω να κρυώσουν και μετά ρίχνω τα μυρωδικά, τα τυριά και το αλατοπίπερο και το σιμιγδάλι και 1 σφηνάκι λάδι.
Ανακατεύω.
 
Έχω λαδώσει το ρηχό ταψί μου στρώνω δύο φύλλα, τα λαδώνω, ρίχνω την γέμιση και σκεπάζω με άλλα δύο φύλλα.
Λαδώνω, ψεκάζω λίγο νερό και σουσάμι.
Ψήνω 1 ώρα 180 βαθμούς στο πάνω και κάτω.
Σκεπάζω με αλουμινόχαρτο όταν πάρει χρώμα.
Ένα τέταρτο πριν το τέλος το βάζω να ακουμπάει στον πάτο του φούρνου.
Είναι μια πίτα νοστιμότατη 🥂

  • Μάνα... σε θυμάμαι να ζυμώνεις στη σκάφη το γλυκό ψωμί της εννεαμελούς φαμίλιας σου, σε θυμάμαι να πλένεις στη σκάφη ατελείωτα ρούχα με το σαπούνι που μόνη σου έφτιαχνες, σε θυμάμαι να μαγειρεύεις νόστιμα φαγητά και πίτες προσπαθώντας να μας χορτάσεις όλους, σε θυμάμαι να δουλεύεις στα περιβόλια ακούραστη και σιγοτραγουδώντας, σε θυμάμαι τις γιορτές να λάμπεις και να χαμογελάς με το μπλε ταγιέρ και το άσπρο πουκάμισο, 

    Σ ευχαριστώ που με γέννησες, που μας μεγάλωσες με τόση στοργή και αγάπη με αμέτρητα χάδια και φιλιά, έβρισκες πάντα χρόνο για εμάς, όταν είμαστε μικρά δεν ήξερες πολλά παραμύθια ήξερες όμως την μυθολογία και μας την έλεγες.

    Σ’ ευχαριστώ για τις αξίες που μας δίδαξες την αξιοπρέπεια, δοτικότητα, εργατικότητα, δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγάπη και τόσα άλλα που απλώς τα είχες μέσα σου και τα πέρασες σε εμάς με υπομονή και τον ωραίο τρόπο σου να έχεις για όλα μια παροιμία ή ένα παράδειγμα...

    Ξέρω πως μας κοιτάς από κει ψηλά που είσαι γιατί σε βρίσκω κάθε μέρα μπροστά μου, σε κάθε μου βήμα.Λέω η μαμά μου πως το έφτιαχνε αυτό, τι απόφαση θα έπαιρνε γι’ αυτό, για κείνο... τι θα έλεγε... Χαίρομαι που σου έλεγα συνέχεια πόσο σε αγαπώ κι εσύ μ αγκάλιαζες και έλεγες κι εγώ σας αγαπώ όλα το ίδιο...

    Α ρε μάνα......

    mana
  • Why Cooking Is Therapeutic?

    When you intentionally cook a meal for yourself, you're working on something in your control, which can realistically be accomplished. In addition to the satisfaction of feeling like you've done something right, cooking can be therapeutic for your creative senses, as well. Cooking can also be a community-building exercise that helps you feel connected to the people you love.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ