ΠΙΠΕΡΟΠΙΤΑ

 
ΠΙΠΕΡΌΤΗΤΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΉ ΓΕΥΣΤΙΚΉ!!!!!
Υλικά: 
πιπεριές διάφορες κυρίως Φλωρίνης, 
κρεμμύδια 2 μεγάλα,
1-2 σκελίδες σκόρδο, 
λίγο μαϊντανό και άνηθο πολύ ψιλοκομμένα, 
1 ντομάτα κομματάκια χωρίς τα σπόρια, 
τυρί φέτα, 
γραβιέρα, 
λίγο ζαμπόν κομματάκια, 
1 ποτηράκι του κρασιού τραχανά, 
πιπέρι μπόλικο, 
αλάτι λίγο αναλόγως τα τυριά.
Φύλλα χωριάτικα 4,
λάδι συνολικά 2 ποτηράκια του κρασιού περίπου.
(Προαιρετικά λουκάνικα και μπέικον κομματάκια μικρά).
 
Σε τηγάνι βαθύ ρίχνουμε 1 ποτηράκι του κρασιού λάδι να ζεσταθεί.
Ρίχνουμε τα κρεμμύδια (2 μεγάλα) ψιλοκομμένα να μαραθούν καλά.
Συνεχίζουμε ρίχνοντας τις πιπεριές κομμένες κομματάκια, μετά το σκόρδο τριμμένο, το ζαμπόν κομματάκια και την ντομάτα κομματάκια (εγώ έβαλα τοματίνια) (το μπέικον και τα λουκάνικα αν βάλετε).
Αφήνουμε να πιούν όλο το νερό που έβγαλαν.
Μεταφέρουμε το υλικό σε λεκάνη (εκτός φωτιάς).
Ρίχνουμε μέσα την φέτα χοντροκομμένη, την γραβιέρα τριμμένη στο χοντρό του τρίφτη, τα μυρωδικά, τον τραχανά, πιπέρι και αλάτι και ανακατεύουμε.
Στρώνουμε ένα φύλλο, λαδώνουμε, μετά δεύτερο, ρίχνουμε το υλικό μετά τα άλλα δύο φύλλα, λαδώνουμε και ψεκαζουμε νερό.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς πάνω και κάτω.
Ένα τέταρτο πριν το τέλος ακουμπηστε το ταψί στον πάτο του φούρνου (μην φοβάστε δεν καίγεται απλώς κάνει τέλεια το κάτω φύλλο.
Τα φύλλα εννοώ δικά μας. Αγοραστά βάλτε μισό κιλό.
Αξίζει αυτή η πίτα.

  • Μάνα... σε θυμάμαι να ζυμώνεις στη σκάφη το γλυκό ψωμί της εννεαμελούς φαμίλιας σου, σε θυμάμαι να πλένεις στη σκάφη ατελείωτα ρούχα με το σαπούνι που μόνη σου έφτιαχνες, σε θυμάμαι να μαγειρεύεις νόστιμα φαγητά και πίτες προσπαθώντας να μας χορτάσεις όλους, σε θυμάμαι να δουλεύεις στα περιβόλια ακούραστη και σιγοτραγουδώντας, σε θυμάμαι τις γιορτές να λάμπεις και να χαμογελάς με το μπλε ταγιέρ και το άσπρο πουκάμισο, 

    Σ ευχαριστώ που με γέννησες, που μας μεγάλωσες με τόση στοργή και αγάπη με αμέτρητα χάδια και φιλιά, έβρισκες πάντα χρόνο για εμάς, όταν είμαστε μικρά δεν ήξερες πολλά παραμύθια ήξερες όμως την μυθολογία και μας την έλεγες.

    Σ’ ευχαριστώ για τις αξίες που μας δίδαξες την αξιοπρέπεια, δοτικότητα, εργατικότητα, δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγάπη και τόσα άλλα που απλώς τα είχες μέσα σου και τα πέρασες σε εμάς με υπομονή και τον ωραίο τρόπο σου να έχεις για όλα μια παροιμία ή ένα παράδειγμα...

    Ξέρω πως μας κοιτάς από κει ψηλά που είσαι γιατί σε βρίσκω κάθε μέρα μπροστά μου, σε κάθε μου βήμα.Λέω η μαμά μου πως το έφτιαχνε αυτό, τι απόφαση θα έπαιρνε γι’ αυτό, για κείνο... τι θα έλεγε... Χαίρομαι που σου έλεγα συνέχεια πόσο σε αγαπώ κι εσύ μ αγκάλιαζες και έλεγες κι εγώ σας αγαπώ όλα το ίδιο...

    Α ρε μάνα......

    mana
  • Why Cooking Is Therapeutic?

    When you intentionally cook a meal for yourself, you're working on something in your control, which can realistically be accomplished. In addition to the satisfaction of feeling like you've done something right, cooking can be therapeutic for your creative senses, as well. Cooking can also be a community-building exercise that helps you feel connected to the people you love.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ