ΠΙΤΣΑ

ΠΙΤΣΑ. Εύκολη και πολύ τραγανή.

Υλικά για τη ζύμη:

2 ποτήρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 σφηνάκι λάδι,

μισό κ.γ. αλάτι,

1 χαρτάκι μαγιά,

1 κ.γ. ζάχαρη,

3/4 του ποτηριού νερό ελαφρά χλιαρό.

Ανακατεύουμε αλεύρι, μαγιά, αλάτι, ζάχαρη, ρίχνουμε το λαδάκι το τρίβουμε στο αλεύρι και μετά το νερό.

Θα γίνει ένα ζυμαρακι ελαστικό.

Το σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα κουζίνας και μετά με κουβέρτα, το αφήνουμε κάπου ζεστά μισή ώρα.

Μετά το παίρνουμε στα χέρια μας, το ζυμώνουμε λίγο να βγει ο αέρας.

Σε ταψί (30 νούμερο) μπορούμε να φτιάξουμε 3 μικρές πίτσες.

Λαδωνουμε το ταψί, βάζουμε το ζυμάρι στην μέση και με τα δάχτυλα μας απλώνουμε προς τα έξω (Φωτογραφία).

Μετά βάζουμε σάλτσα ντομάτας, τυρί, σαλάμι ότι ότι θέλετε.

Εγώ βάζω κασέρι τριμμένο στο χοντρό του τρίφτη ή φέτες Λογάδι (πάντα ελληνικά τυριά), πιπεριές μπαστουνάκια, ντομάτες ψιλές φέτες, σαλάμι μπύρας, μπέικον. Είναι φανταστική, το ζυμάρι τραγανό και νόστιμο

View the embedded image gallery online at:
https://temeni-agapimeni.gr/misc/pites/pitsa#sigProId12def579fd

Μάνα... σε θυμάμαι να ζυμώνεις στη σκάφη το γλυκό ψωμί της εννεαμελούς φαμίλιας σου, σε θυμάμαι να πλένεις στη σκάφη ατελείωτα ρούχα με το σαπούνι που μόνη σου έφτιαχνες, σε θυμάμαι να μαγειρεύεις νόστιμα φαγητά και πίτες προσπαθώντας να μας χορτάσεις όλους, σε θυμάμαι να δουλεύεις στα περιβόλια ακούραστη και σιγοτραγουδώντας, σε θυμάμαι τις γιορτές να λάμπεις και να χαμογελάς με το μπλε ταγιέρ και το άσπρο πουκάμισο,

Σ ευχαριστώ που με γέννησες, που μας μεγάλωσες με τόση στοργή και αγάπη με αμέτρητα χάδια και φιλιά, έβρισκες πάντα χρόνο για εμάς, όταν είμαστε μικρά δεν ήξερες πολλά παραμύθια ήξερες όμως την μυθολογία και μας την έλεγες.

Σ’ ευχαριστώ για τις αξίες που μας δίδαξες την αξιοπρέπεια, δοτικότητα, εργατικότητα, δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγάπη και τόσα άλλα που απλώς τα είχες μέσα σου και τα πέρασες σε εμάς με υπομονή και τον ωραίο τρόπο σου να έχεις για όλα μια παροιμία ή ένα παράδειγμα...

Ξέρω πως μας κοιτάς από κει ψηλά που είσαι γιατί σε βρίσκω κάθε μέρα μπροστά μου, σε κάθε μου βήμα.Λέω η μαμά μου πως το έφτιαχνε αυτό, τι απόφαση θα έπαιρνε γι’ αυτό, για κείνο... τι θα έλεγε... Χαίρομαι που σου έλεγα συνέχεια πόσο σε αγαπώ κι εσύ μ αγκάλιαζες και έλεγες κι εγώ σας αγαπώ όλα το ίδιο...

Α ρε μάνα......
Why Cooking Is Therapeutic?

When you intentionally cook a meal for yourself, you're working on something in your control, which can realistically be accomplished. In addition to the satisfaction of feeling like you've done something right, cooking can be therapeutic for your creative senses, as well. Cooking can also be a community-building exercise that helps you feel connected to the people you love.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ