ΠΡΑΣΟΠΙΠΕΡΟΠΙΤΑ

 
ΠΡΑΣΟΠΙΠΕΡΌΠΙΤΑ. Μιά έμπνευση της στιγμής έμελλε να γίνει μια φανταστική πίτα!!!!
Υλικά:
3 μεγάλα πράσα κομμένα ροδέλες,
2 μεγάλες πιπεριές Φλωρίνης κομμένες μικρά κυβάκια,
μισό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό τριμμένο στο μούλτι,
250 γραμμάρια γιαούρτι στραγγιστό,
300 γραμμάρια φέτα,
150 γραμμάρια ανθότυρο,
1 σφηνάκι ρύζι Καρολίνα,
πιπέρι μπόλικο,
αλάτι αναλόγως τη φέτα.
 
Σε ελάχιστο λάδι (1 σφηνάκι) σωτάρω πρώτα το κρεμμύδι και το πράσο.
Συνεχίζω με τις πιπεριές.
Βγάζω από την φωτιά και ρίχνω τα υπόλοιπα.
Έχω ανοίξει δικό μου φύλλο ψιλό και βάζω 1 κάτω.
Το λαδώνω βάζω 2ο και την γέμιση.
Βάζω το 3ο φύλλο, το λαδώνω και το 4ο και το λαδώνω πιο καλά.
Κόβω σε κομμάτια μόνο το πάνω φύλλο.
 
Φύλλο:
μισό κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1 ποτηράκι του κρασιού ελαιόλαδο,
1 σφηνάκι ξύδι,
1 κ.γ. αλάτι,
2 ποτήρια νερό χλιαρό περίπου.
 
Ψήνω σε προθερμασμενο φούρνο στους 180 βαθμούς για 3/4.
 

  • Μάνα... σε θυμάμαι να ζυμώνεις στη σκάφη το γλυκό ψωμί της εννεαμελούς φαμίλιας σου, σε θυμάμαι να πλένεις στη σκάφη ατελείωτα ρούχα με το σαπούνι που μόνη σου έφτιαχνες, σε θυμάμαι να μαγειρεύεις νόστιμα φαγητά και πίτες προσπαθώντας να μας χορτάσεις όλους, σε θυμάμαι να δουλεύεις στα περιβόλια ακούραστη και σιγοτραγουδώντας, σε θυμάμαι τις γιορτές να λάμπεις και να χαμογελάς με το μπλε ταγιέρ και το άσπρο πουκάμισο, 

    Σ ευχαριστώ που με γέννησες, που μας μεγάλωσες με τόση στοργή και αγάπη με αμέτρητα χάδια και φιλιά, έβρισκες πάντα χρόνο για εμάς, όταν είμαστε μικρά δεν ήξερες πολλά παραμύθια ήξερες όμως την μυθολογία και μας την έλεγες.

    Σ’ ευχαριστώ για τις αξίες που μας δίδαξες την αξιοπρέπεια, δοτικότητα, εργατικότητα, δικαιοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγάπη και τόσα άλλα που απλώς τα είχες μέσα σου και τα πέρασες σε εμάς με υπομονή και τον ωραίο τρόπο σου να έχεις για όλα μια παροιμία ή ένα παράδειγμα...

    Ξέρω πως μας κοιτάς από κει ψηλά που είσαι γιατί σε βρίσκω κάθε μέρα μπροστά μου, σε κάθε μου βήμα.Λέω η μαμά μου πως το έφτιαχνε αυτό, τι απόφαση θα έπαιρνε γι’ αυτό, για κείνο... τι θα έλεγε... Χαίρομαι που σου έλεγα συνέχεια πόσο σε αγαπώ κι εσύ μ αγκάλιαζες και έλεγες κι εγώ σας αγαπώ όλα το ίδιο...

    Α ρε μάνα......

    mana
  • Why Cooking Is Therapeutic?

    When you intentionally cook a meal for yourself, you're working on something in your control, which can realistically be accomplished. In addition to the satisfaction of feeling like you've done something right, cooking can be therapeutic for your creative senses, as well. Cooking can also be a community-building exercise that helps you feel connected to the people you love.

ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ