Όπως τον έκαναν παλιά στην Τέμενη. Έχει κάποιο βαθμό δυσκολίας.
Εγώ έφτιαξα λίγο για να θυμηθώ ακριβώς πως το έφτιαχνε η γιαγιά και η μαμά μου. Για να μην χάνονται αυτές οι παλιές συνταγές.
Η μητέρα μου τον έβαζε σε λαήνες (πήλινα πιθάρια γύρω στα 5 και 10 κιλά το καθένα) και έβαζε στο φαγητό μας λίγο, όπως χρησιμοποιούμε σήμερα τον πελτέ τον αγοραστό.
Τον έβραζε στην αυλή με φωτιά από ξύλα μέσα σε καζάνι. Είχε ένα τεράστιο ξύλο και ανακάτευε με δυσκολία θα έλεγα λόγω της ποσότητας και λόγω που ήταν καλοκαίρι και έκανε ζέστη. Φόραγε πάντα ένα μαντήλι στο κεφάλι, ακόμα έχω την μυρωδιά του πελτέ που μύριζε σαν ξυνή ντομάτα… Α, ρε μάνα…