Άσπρισμα με ασβέστη

Μοσχοβολουν οι γειτονιές λουλούδια και ασβέστη…

Κάθε χρόνο στην Τέμενη μια βδομάδα πριν το Πάσχα υπήρχε μεγάλη κινητικότητα  στις γειτονιές. Οι νοικοκυρές ασπριζαν τα σπίτια, τις αυλές, τα κοτέτσια, τα δέντρα…

Ο ασβέστης παλιά ήταν σαν πέτρες άσπρες, αργότερα σαν σκόνη τον έριχνες στο νερό και χόχλαζε σαν να βράζει. Εμείς είχαμε πάντα σε ένα βαρέλι διότι τον χρησιμοποιούσαν και όταν ράντιζαν, τον έριχναν στον χαλκό. Ο πατέρας μας ανακάτευε με ένα “στυλιάρι”, μετά έβαζε στο γουβά και μετά γέμιζε την ψυχαστήρα, την έβαζε στην πλάτη του και ψέκαζε τα “ανακάλυβα”, δηλαδή εκεί που έμεναν τα ζώα και τα κοτέτσια. Έβαζε ένα μαντήλι σαν μάσκα και ένα παλιό καπέλο.

Η μητέρα μας έβαζε στον γουβά και με μια βούρτσα άσπριζε τα παρτέρια με τα λουλούδια και τα δέντρα της αυλής. Έκανε και σχέδια στο τσιμέντο της αυλής τραβώντας γραμμές στις άκρες.

asprisma 2
asprisma 1

Η βούρτσα πολλές φορές γύριζε όλη την γειτονιά δανεικιά… Όπως και ο ασβέστης όταν τελείωνε κάποιου… Την άλλη μέρα ο πατέρας φορτωνόταν τον γουβά και την βούρτσα και πηγαίναμε μαζί στο νεκροταφείο να ασπρίσουμε το μνήμα, τότε δεν είχαν μάρμαρα άντε ένα μαρμάρινο σταυρό το πολύ.

Εμείς τα παιδιά βάζαμε και λουλούδια στο βάζο και κάναμε το σταυρό μας, ανάβαμε και μοσχολίβανο που ήταν μαύρο. Μέχρι τότε δεν είχαμε δει κανένα δικό μας να πεθαίνει. Μετά μπαίναμε στην εκκλησία και θαυμάζαμε τις αγιογραφίες στους τοίχους και την εικόνα της Παναγίας που ήταν αυστηρή και σε κοίταζε σε όποια μεριά κι αν πήγαινες.

Ο ασβέστης είναι συνδεδεμένος με το Πάσχα, την άνοιξη και με θύμισες παλιές….